ALEXANDRETTE’İN İNGİLTERE’YE BIRAKILMASI.

Büyük Britanya’nın Kıbrıs adasının yanı sıra İskenderun limanını da Türkiye’ye devrettiğini biliyoruz. Fransa Cumhuriyeti bu haberi kaydederken basitçe söylüyor.

“Journal des Débats’taki bilgiler hakkında yorum yapmak zorunda değiliz.

Sadece şunu belirtmek isteriz ki, eğer bunlar doğruysa, İskenderun limanının bırakılması doğrudan doğruya 4 Haziran anlaşmasından kaynaklanmaktadır.

ve Kıbrıs’ın İngiltere tarafından işgal edilmesi. İskenderun aslında Suriye’nin tüm kıyılarında gemilere gerçek anlamda sığınak sağlayan tek limandır ve bu nedenle doğası gereği Fırat rotasının başı olarak gösterilmektedir. Öte yandan Journal des Débats ile aynı bilgiyi veren Viyana Tagblatt, İngiliz hükümetinin de gözünün limanda, daha doğrusu Mersina limanında olacağını ekliyor. Bu son bölgenin avantajları İskenderun’un avantajlarından çok daha az belirgindir, ancak Torosları geçerek Konieh ve Asya-Minerra’nın iç kısımlarını denizle bağlantıya geçiren Mersina’nın ucunu unutmamalıyız. Eğer bu haber doğru çıkarsa İngiltere’nin Asya Türkiye’si üzerinde gerçek bir himaye uygulamak isteyeceğinden şüphe duyamayız. ”

National, Bay Gambetta’nın organı kadar hoşgörülü değil.

National, Salisbury Markisi’nin 7 Temmuz’da Bay Waddington’a gönderdiği yazıda Alexandretta konusunda kendisini hangi ifadelerle ifade ettiğini hatırlıyor:

“Kraliçe’nin hükümeti, örneğin İskenderiye’nin Suriye kıyısındaki bir limanı işgal etmeye kararlıydı. Ancak, yapabileceği herhangi bir çekinceye rağmen, böyle bir eylemin, devletin mevcut zihniyetinde onun adına bir işaret olarak değerlendirilebileceğini hissetti. Batı Asya kıtasında toprak ele geçirme niyetindedir ve padişahın kabul etmeyi tercih ettiği, tamamen kendi düşüncesinin dışında olan planlardan şüphelenilmemesini istemektedir.

Bu nedenle, gerçekte daha az avantajlı olan, ancak yine de ulaşılacak hedefe ulaşmak için yeterli olan ve kendisini az önce bahsettiğim dezavantajlara maruz bırakmayan Kıbrıs’ın konumunun geçici olarak işgalini Sultan’dan kabul etmeyi tercih etti.

Le National, Londra’daki Fransız büyükelçisine yazdığı 21 Temmuz notunda bunu ekliyor. Bay Waddington, İngiliz kabinesinin “Mısır’da veya Batı Asya kıtasında maddi bir dayanak kazanma eğiliminde olacak bir politikaya karşı” yaptığı taahhüte ilişkin resmi garantiler istedi ve bu son nokta için bakanlık notunda şöyle deniyor: :

“Suriye’de aslında Lübnan’ın Katolik nüfusu üzerinde, Avrupa tarafından 1861’de onaylanan organik düzenlemesi üslere saygı gösteren ve taviz verilmesine izin veremeyeceğimiz yol gösterici bir etki uyguluyoruz. Büyük bir Asya gücü olarak, büyük bir Akdeniz gücü olarak bizim de benzer saygıyı hak ettiğimize inanıyoruz.”