Osmanlı Devleti’nde müftüler iki kısma ayrılmaktaydı. Birincisi, bütün ilmiye sınıfının başı olan merkez müftüsü (şeyhülislam), ikincisi ise diğer müftülerdir ki, bunlara kenar müftüleri denilirdi. Müftü; özel veya genel meselelerin dini açıdan uygun olup olmadığı hususunda fikri alınan görevliydi. Gerek hükümetin icraatlarıyla ve gerekse taşradaki hadiselerle ilgili görüşünü “İfta” denilen “fetvâ” ile ifade ederdi. Müftülüğün asıl işlevi, müracaat halinde meselenin dinî kaidelere aykırı olup olmadığı yolunda fikir vermesiydi.

Osmanlı şehirlerinde olduğu gibi Antakya’da da müftü, halkın meselelerini şer’i hükümlere göre çözmesine yardımcı olmuştu. Kadı mahkemesinde resmî bir görevi olmamasına karşılık bilgi deneyimlerinden istifade edilen müftü, görüşünü fetvâ halinde kadıya bildirirdi.

 

Antakya’da Görev Yapan Müftüler (1709-1804)

1 Seyyid Hacı Ali Efendi 1709-1711

2 Seyyid İbrahim Efendi 1735-1736

3 Seyyid Hacı Mehmed Efendi 1752

4 Seyyid Abdurrahman Efendi 1755

5 Seyyid İbrahim Efendi 1761

6 Seyyid Hacı Ahmed Efendi 1762

7 Seyyid Şaban Efendi 1763

8 Şekerzâde Ahmed Efendi 1774

9 Seyyid Ahmed Efendi 1801-1804

(GÜL, Abdulkadir, Antakya Kazasının Sosyyal ve Ekonomik Yapısı (1709-1806) Basılmamış Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum, 2008 sf. 45-47)