ALİ bin Muhammed Antaki (Tar.)
D. 911 Antakya- Ö. 987 Antakya
Hicri 299’da (911-12) Antakya’da doğdu. Burada İbrâhim b. Abdürrezzâk’tan arz ve sema yoluyla kıraat öğrendi. 950’de annesiyle birlikte hacca gitti. Hac dönüşü Şam’da hocasının vefatını öğrenince Antakya’ya dönmekten vazgeçip Kahire’ye gitmeye karar verdi ve oraya yerleşti. Uzun süre Kahire’de kıraat okuttu. Endülüs Hükümdarı Müstansır-Billâh’ın ricası üzerine Endülüs’e giderek (963) Kurtuba’ya yerleşti ve 29 Rebîülevvel 377 (29 Temmuz 987) tarihinde orada vefat etti.
Kıraat ilminde Endülüs’ün önde gelen âlimlerinden biri olan Antâkî, Şâfiî fıkhında ve hesapta da bilgi sahibiydi. Otuz yıl kadar derslerine devam ettiği hocası İbrâhim b. Abdürrezzâk’tan başka Muhammed b. Nadr b. Ahrem, Ahmed b. Muhammed b. Haşîş, Muhammed b. Ca‘fer el-Bağdâdî, Ahmed b. Sâlih el-Bağdâdî’den ders almıştır. Kendisinden kıraat ilminde faydalananlar arasında meşhur Endülüslü tarihçi İbnü’l-Faradî, Ebü’l-Ferec el-Heysem b. Ahmed es-Sabbâğ, İbrâhim b. Mübeşşir, Utbe b. Abdülmelik, Ubeydullah b. Seleme b. Hazm gibi âlimler bulunmaktadır. Bunlardan Ubeydullah b. Seleme’nin meşhur kıraat âlimi Ebû Amr ed-Dânî’nin hocası olduğu dikkate alınırsa, Antâkî’nin Dânî’nin kaynakları arasında birinci sırada yer aldığı anlaşılır. Yedi kıraat imamından biri olan Nâfi‘in râvisi Verş’in kıraatini el-Uṣûl fî ḳırâʾati Verş adlı eserinde tesbit eden Antâkî’nin Risâle fi’l-vaḳf (Tunus, Zeytûniye Ktp., I/167) adlı bir başka eseri de vardır.