D.? Antakya – Ö. 1909. Divan Şairi.

Antakya’da doğdu. Köklü bir aileden gelir. Medrese tahsili gördü. 1887 depreminde yıkılan İhsaniye camisini tekrar yaptırmış ve Osmanlı devleti tarafından 26 Mart 1891 tarihinde 3. Rütbeden Mecidi nişanı verilmiştir.[1]

İhsaniye camisini Eski tarzda birçok manzume yazdı. Zevk u safaya düşkündü. On beşten fazla evlendiği ve birçok cariyesi bulunduğu bilinmektedir. Çok büyük bir müsrifti. Atalarından kalan bütün servetini harcamıştır. Servetini kaybetmesinin acısıyla gazeller söylemiştir. 1909 yılında seksen yaşlarında Antakya’da ölmüştür.[2]

Eserlerinden Bir Örnek

Gazel

Olmayınca teng olur her yerde bu cân parasız

Başıma dünyâ olur durdukça zindân parasız

Gezmeden bî-sîm ü zer âlemde insân mı olur

Fark yok olmak ile mânend-i hayvân parasız

Pâre pâre olmalı pâre deyü cân vermeli

Hastaya vermez tabîb zîrâ ki dermân parasız

Yüz çevirse çok mudur geldikçe evlâd ü iyâl

İstemez görse seni velhâsılı nân parasız

Müflisin yok itibârı mevkii saffü’n-ni’âl

Neylesin yâhu seni âlemde ihvân parasız

Akçadır bülbül gibi dâim lisânı söyleten

Ahras olmuştur nice merd-i suhandân parasız

İlm u fazl ü dânişe yok iltifâtı herkesin

Çok kişi zâdeki hayf olmuş perîşân parasız

Müflisin yalvarmadan başka nedir her kârı vah

Yâr olur mu âşıka her yerde hûbân parasız

Âteş-i fakr ile yanmış bagrı çok bî-çârenin

Hâsılı müşkil cihânda kalmak insân parasız

Aklına hiffet gelüp dîvâne olsa çok değil

Bir kişi efkâr ile oldukca hayrân parasız

Mâder ü dâder pederden yok hayır illâ ki zer

Müflisân nekbettedir menfûr u giryân parasız

Masraf-ı yevmiyeye muhtâc olur elbet kişi

Fehmiyâ mümkin mi olmak hiç ki insân parasız

[1] BOA., İ.DH., 1222/95656.

[2] Türkmen, Ahmed Faik (1939). Mufassal Hatay Tarihi. C. 3. Antakya: İktisat Yayınevi, sf. 844-850.