Ignatius” adı (‘Ιγνάτιος), Latince “Egnatius” kelimesinin Yunanca şeklidir. Antakya kilisesinin III. patriği. Antakya kilisesinin bağımsız bir episkoposluk çehresine bürünmesi bu döneme rastlar. M.S. 75 yılında Efudyos’un katlinden sonra İgnatius Nurani, Antakya’da kuvvetli bir misyoner teşkilatı kurdu. Önce Antakya Kilisesi içindeki Yahudi asıllı Hıristiyanlar ile Putperest asıllı Hıristiyanlar arasındaki ihtilafı gidermiş, sonra da özellikle Anadolu’daki kiliselere gönderdiği mektuplarla parçalanmaları önlemeye çalışmıştır. Anadolu’daki kiliselere 7 mektup yazdığı varsayılmaktadır. Bu mektupları; Efesliler, Magnesliler, Trallyalılar, Romalılar, Filadelfiyalılar, İzmirliler ve Polikarp’tır. Ignatius’un eylem ve söylemleri pagan Roma normlarına zıttı.

İgnatius Nurani’nin bu misyon faaliyetleri müminlerin sayılarının artmasına ve kilisenin güçlenmesine sebep oldu. İgnatius’un bu çalışmaları kısa bir zaman sonra imparatorluk içinde huzursuzluk yarattı ve şikayetler İmparator’a kadar ulaştı. Bunun üzerine İmparator Trajan çıktığı Doğu seferi sırasında Antakya’ya uğrayarak 40 yıla yakın bir zamandır episkoposluk yapan İgnatius’u zincire vurdurarak Roma’ya gönderdi.

Zincire vurulmuş bir halde Roma’ya giderken idam edileceğini biliyordu. İdamıyla ilgili şöyle yazmıştır:  “Ben Tanrının buğdayıyım ve saf ekmek olayım diye vahşi hayvanların dişleri arasında öğütülüyorum. Daha da iyisi, vahşi hayvanları ikna edin ki, onlar benim mezarım olsunlar ve vücudumdan hiçbir şey bırakmasınlar, yoksa uykuya daldığımda birilerine yük olmayayım. O zaman, dünya artık bedenimi göremeyeceği zaman, gerçekten İsa Mesih’in bir öğrencisi olacağım.”

Nurani İgnatius

Fotoğraf: https://catalog.obitel-minsk.com/painted-icon-st-ignatius-the-god-bearer-000004564.html Erişim: 15.04.2022

– CORDES Mitchel F., “Ignatius of Antioch: A True Roman“, Chrestomathy: Annual Review of Undergraduate Research, School of Humanities and Social Sciences, School of Languages, Cultures, and World Affairs, College of Charleston Volume 11 (2012): 48-67

BN.